آماده کردن اطلاعات به تجویز کننده دارو خود- داروی ضد اضطراب

اگر تصمیم به مصرف دارو دارید (امیدواریم که قصد دارید این کار را فقط همراه با تراپی یا تمرینات خودیاری انجام دهید)، مهم است که به تجویز کننده دارو خود اطلاعات کامل و واقعی را ارائه دهید تا بتواند یک نتیجه دقیق داشته باشد. این توصیه را برای درمان بخاطر داشته باشید که پزشکان اطلاعات کافی درباره شما ندارند و اغلب بیماران فراموش می کنند که در طول ویزیت های عجولانه چه می خواهند به پزشکان خود بگویند. بنابراین، ما پرسشنامه‌ای را به شما ارائه میدهیم که می‌توانید آن را پر کنید و در طول بازدیدتان به تجویز کننده دارو خود نشان دهید. دکتر شما ممکن است به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد، اما سؤالات کاربرگ 14-4 شروع خوبی برای بیان جزئیات وضعیت شما هستند.

آنچه که ژوان از دنیای روان برداشت کرده (داروی ضد اضطراب) 

داروی های ضد اضطراب انواع گسترده‌ای از داروها هستند که پس از مصرف با اثرگذاری بر روی بدن و مغز باعث می‌شوند تا علائم استرس مانند حمله‌های پانیک، ترس و نگرانی شدید، کمتر شود: 

• مهار کننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)- به عنوان خط اول درمان دارویی برای بسیاری از اختلالات اضطرابی مانند اختلال استرس پس ازتروما ، اختلال همبستگی اجتماعی و اختلال وسواسی – اجباری تجویز می‌کنند. برخی شامل موارد زیر است: سیتالوپرام (Citalopram)، اسکیتالپرام (Escitalopram)، فلوکستین (Fluoxetine)، فلووکسامین (Fluvoxamine)، پاروکستین (Paroxetine)، سرترالین (Sertraline).

• مهار کننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs)- یک دسته دیگر از داروهای ضد افسردگی هستند که برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می‌شوند.شامل موارد زیر است: دولوکستین (Duloxetine)، ونلافاکسین (Venlafaxine).

• داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (TCAs)- یک دارو قدیمی‌تر از داروهای ضد افسردگی هستند. اگرچه ممکن است برای درمان افسردگی و اضطراب مؤثر باشند، اما به طور کلی پزشکان در تجویز درمان از SSRIها استفاده می‌کنند، زیرا عوارض جانبی آن‌ها کمتر است. نمونه‌ها عبارتند از: شامل آمی‌تریپتیلین (Amitriptyline)، ایمی‌پرامین (Imipramine)، نورتریپتیلین (Nortriptyline).

• داروی ضد اضطراب بنزودیازپین‌ها- این دسته از داروها همچنین باعث ایجاد حالت آرامش می‌شوند و اثرات آنها به سرعت رخ می‌دهد بنزودیازپین‌ها برای مسائل کوتاه مدت بسیار مؤثر هستند، اما به دلیل تولید وابستگی و کاهش تأثیرات طولانی مدت، پزشکان به ندرت این داروها را تجویز می‌کنند. علاوه بر این، بنزودیازپین‌ها ممکن است اعتیاد آور باشند و استفاده طولانی مدت از آن‌ها با خطرات احتمالی همراه باشد. نمونه‌ها شامل موارد: آلپرازولام (Alprazolam)، کلردیازپوکساید (Clorazepate)، دیازپام (Diazepam)، لورازپام (Lorazepam).

• داروی ضد اضطراب مسدود کننده‌های بتا- از داروهای رایج برای افراد با فشار خون بالا و شرایط قلبی هستند.این دسته از داروها اثرات نوراپی نفرین را کاهش می‌دهند و می‌توانند برخی از علائم فیزیکی اضطراب را تسکین دهند. شامل موارد زیر است: آتنولول (Atenolol)، پروپرانولول (Propranolol).

• داروی ضد اضطراب بوسپیرون- درمان علائم اضطراب به صورت کوتاه مدت یا بلند مدت مفید باشد. این دارو تأثیر بیشتری بر تنش عصبی دارد. ممکن است برخی از اختلالات اضطرابی را کامل درمان نکند.

• مهار کننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)- در واقع یکی از اولین نوع داروهای ضد افسردگی است که استفاده می‌شوند. در برخی موارد، پزشکان می‌توانند برای درمان علائم اختلالات گوناگون اضطرابی مانند اضطراب هراسی اجتماعی تجویز نمایند. شامل موارد: ایزوکربوکسازید (Marplan)، فنلزین (Nardil)، سلژیلین (Emsam)، ترانیل‌سیپرومین (Parnate).

کاربرگ 14-3 تصمیم دارویی من- داروهای ضدافسردگی

آنچه که مایسا از دنیای روان برداشت کرده (داروهای ضدافسردگی)

داروهای ضد افسردگی به داروهایی گفته می‌شود که برای درمان اختلال افسردگی اساسی و بیماری‌هایی همچون: افسرده‌خویی، اختلالات اضطرابی، اختلال وسواس فکری-عملی، اختلال خوردن، درد مزمن، دردهای نوروپاتیک و در برخی موارد، قاعدگی دردناک، خروپف، میگرن، اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی، اختلالات اعتیاد، وابستگی و اختلال خواب به کار می‌روند: 

• سه‌حلقه‌ای‌ها (TCA)- مانند ایمی پرامین، آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین و میرتازاپین. این داروها موجب افزایش سطح مغزی سروتونین و نوراپینفرین می‌شوند، این داروها اثر بسیار کمی بر روی انتقال دوپامین دارند. از محاسن این داروها اثربخشی بالا آن‌هاست؛ ولی خواب آلودگی، افزایش وزن، خشکی دهان و تاری دید از عوارض بارز این داروهاست. در حال حاضر این داروها به عنوان خط دوم درمان یا در موارد مقاوم به درمان استفاده می‌شوند.

• بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI)- مانند ترانیل سیپرومین و فنلزین. این داروها سطح سروتونین، اپینفرین، دوپامین و مونوآمین‌های دیگر را در مغز بالا می‌برند. بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز برای درمان افسردگی به خصوص انواع مقاوم و آتیپیک بسیار مؤثر هستند اما عوارض خطرناک و تداخلات دارویی و حتی غذایی گسترده باعث می‌شود از انتخاب‌های آخر برای درمان افسردگی باشند.

• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)- جذب مجدد سروتونین را در سیناپس بازداری می‌کنند. SSRIها عوارض جانبی کم‌تری دارند مانند: فلوکستین، سیتالوپرام، اس‌سیتالوپرام، سرترالین، فلووکسامین، پاروکستین، داپوکستین، زیملیدین و ونلافاکسین. در حاضر به علت اثربخشی خوب، عوارض کم و در دسترس بودن این دسته از داروها خط اول درمان را تشکیل می‌دهند. شایع‌ترین عارضه این دسته از داروها عوارض جنسی است (کاهش میل جنسی و تأخیر در رسیدن به اوج لذت جنسی) این عوارض کمتر برای آقایان مشکل آفرین است ولی در خانم‌ها نیاز به درمان مستقل پیدا می‌کند.

• داروهای ضد افسردگی: امی تریپتیلین Amitriptyline، آموکساپین Amoxapine، بوپروپیون Bupropion، سیتالوپرام Citalopram، کلومیپرامین Clomipramine، دسیپرامین Desipramine، دوکسپین Doxepin، دولوکستین Duloxetine، اس سیتالوپرام Escitalopram، فلوکستین Fluoxetine، فلووکسامین Fluvoxamine، ایمی پرامین Imipramine، ایزوکربوکسازید Isocarboxazid، لیتیم کربنات Lithium Carbonate، ماپروتیلین Maprotiline، میرتازاپین Mirtazapine، نفازودون Nefazodone، نورتریپتیلن Nortriptyline،  پاروکستین Paroxetine، فنلزین سولفات Phenelzine Sulfate، پروتریپتیلین Protriptyline، سرترالین Sertraline، ترانیل سیپرامین Tranylcypromine، ترازودون Trazodone، تریمیپرامین Trimipramine، ونلافاکسین Venlafaxine، گاما-آمینوبوتیریک اسید Gamma-aminobutyric Acid، داپوکستین Dapoxetine، رازاگیلین Rasagiline، دس ونلافاکسین Desvenlafaxine.

کاربرگ 14-3 تصمیم دارویی من- داروهای ضدافسردگی

تمرین!

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

کاربرگ 14-2 خلاصه قضاوت منطقی من مبنی بر مصرف دارو- سندرم سروتونین

آنچه که پریناز از دنیای روان برداشت کرده (سندرم سروتونین) 

سندرم سروتونین یک واکنش دارویی است که در اثر افزایش سطح سروتونین در بدن بروز می کند.این واکنش می تواند بسیار شدید و تهدید کننده ی حیات باشد. 

احتمال ایجاد- تداخل بین دو دارو یا بیشتر، مصرف بیش از حد دارو که منجر به افزایش سطح سروتونین شود. دارو های ضد افسردگی، ضد صرع، ضد میگرن، ضد درد، ضد تهوع و داروهای ضد پارکینسون حتی در صورت مصرف صحیح هم در مواردی می توانند این عارضه را به همراه داشته باشند. مواردی مانند مصرف مواد مخدر و روانگردان مانند کوکائین، اکستازی، ال اس دی، شربت های ضد سرفه حاوی دکسترومتورفان.

علائم- علائم معمولا شش تا بیست وچهار ساعت پس از شروع یک داروی جدید و یا تغییر مقدار مصرف داروی قبلی شروع می شود. حتی ممکن است بیمار تا پنج هفته پس از قطع یک دارو این عوارض را تجربه نماید. این سندرم با علائمی مانند بی قراری و گیجی، گرفتگی و خشک شدن ماهیچه ها یا تشنج، ضربان بالای قلب، تعریق، لرزش یا تب بالای چهل درجه سانتیگراد، اسهال، اتساع مردمک چشم یا حرکات غیر عادی چشم ها، فشار خون بالا، حساسیت بیش از حد بیمار به رفلکس های عصبی آغاز می شود.

درمان- در موارد خفیف معمولا علائم خود بخود در یک تا سه روز نخست برطرف می شوند. در موارد شدیدتر بیمار نیاز به اقدامات درمانی در بیمارستان دارد. علامت درمانی برای بهبود وضعیت قلبی، تنفسی و کلیوی بسیار مهم و حیاتی می باشد. در کنار آن کاهش تب و کنترل بی قراری بیمار از اقدامات مورد نیاز است. پیش از هرچیز داروی مصرفی ایجاد کننده ی این عارضه باید قطع گردد و پس از قطع علائم داروی مناسب دیگری جایگزین آن گردد. داروهای ضد اضطراب می توانند به عنوان آرامبخش به کاهش ضربان قلب و رفع گرفتگی عضلانی کمک کنند. تجویز داروهایی که اثرات سندرم سروتونین را ازبین ببرند نیز از اقدامات دیگر است. 

کاربرگ 14-2 خلاصه قضاوت منطقی من مبنی بر مصرف دارو- سندرم سروتونین

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

هر سکه دو روی دارد. کاربرگ 14-1 دلایل احتمالی در نظر گرفتن مصرف دارو را نشان می دهد، اما دلایلی نیز وجود دارد که ممکن است مایل به انتخاب آن مسیر نباشید. دلایل زیر را در نظر بگیرید چرا که برخی افراد تصمیم می گیرند از مصرف داروها خودداری کنند: 

نگرانی از عوارض جانبی: داروهای مختلف عوارض جانبی مختلفی دارند. ما بعداً عوارض جانبی را در قسمت «موشکافی عوارض جانبی» در این فصل به تفصیل بررسی می‌کنیم، اما موارد رایج عبارتند از: خشکی دهان، مشکلات گوارشی، مشکلات جنسی، افزایش وزن و سردرد. برخی از افراد بیشتر از دیگران از عوارض جانبی رنج می برند. اگرچه پزشک شما معمولاً می تواند راه هایی را برای رفع آنها بیابد، اما عوارض جانبی یک نگرانی واقعی است.

نگرانی در مورد اثرات بلندمدت: به نظر می رسد اکثر داروها برای مشکلات عاطفی خطر کوتاه مدت نسبتا کمی دارند. با این حال، برخی از داروها به اندازه کافی در دسترس نبوده اند و تازه وارد بازار دارویی شده اند تا پزشکان مطمئن شوند که آیا عوارض ممکن است پس از چندین سال مصرف ظاهر شود یا خیر. از آنجایی که داروها اغلب باید برای تمام عمر مصرف شوند، اثرات طولانی مدت یک نگرانی جدی است.

اعتیاد: برخی از داروهای اضطراب مانند بنزودیازپین ها نسبتاً اعتیادآور هستند. این بدان معناست که اگر آنها را برای بیش از چند ماه مصرف کنید، ممکن است به شدت به آنها وابسته شوید و در صورت قطع مصرف، علائم ترک را تجربه کنید. با این حال، به نظر نمی‌رسد اکثر داروهای ضد افسردگی به معنای معمول اعتیادآور باشند، و جایگزین‌های خوب و غیر اعتیادآور برای درمان اضطراب در دسترس هستند.

بارداری و شیردهی: تحت بررسی دقیق پزشکی، برخی از داروهای ناراحتی عاطفی برای مادران باردار یا شیرده نسبتاً بی خطر به نظر می رسند. با این حال، داده‌های ایمنی جامع نیستند و در مورد استفاده از آنها در این مورد خاص بحث و جدل وجود دارد. 

هشدار!

افسردگی در دوران بارداری و پس از زایمان نسبتاً شایع است و در صورت عدم درمان می تواند بسیار جدی شود. اگر پس از تولد نوزاد علائم افسردگی را تجربه کردید، باید ارزیابی شوید.

ترجیحات شخصی: به خاطر دلایل مذهبی، دیدگاه های فلسفی یا ترجیحات شخصی قوی، برخی افراد صرفاً تصمیم می گیرند که دارو مصرف نکنند. اگر ما در چنین لیستهایی هستید، لطفاً مشکلات خود را از طریق تمرینات خودیاری یا از طریق یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط درمان کنید.

اگرچه دلایل موجهی برای انتخاب نکردن داروهای اضطراب یا افسردگی وجود دارند، اما اگر ناراحتی شما بسیار شدید است یا افکار جدی خودکشی یا قتل در سر دارید، امیدواریم در تصمیم درمانی خود تجدید نظر کرده و با پزشک خود مشورت کنید.

1. دلایل موافقت و مخالفت مصرف دارو را مرور کنید.

2. صحبت در مورد نگرانی های خود را با دوستان نزدیک، خانواده، پزشک خود و یا یک متخصص بهداشت روان در نظر بگیرید.

3. تصمیم در مورد نقش دارو برای معالجه خود بگیرید و فرآیند استدلال خود را در کاربرگ 14-3 بنویسید. افکار، احساسات و مشاهدات خود را درج کنید.

کاربرگ 14-1 موارد مصرف داروها- برای درمان اضطراب و افسردگی

❑ 1. دکتر من می گوید که شرایط سلامت بدنی در درجه اول باعث افسردگی من می شوند.

❑ 2. بیشتر عمرم افسرده یا شدیدا مضطرب بوده ام.

❑ 3. نمی توانم حتی فکرش را بکنم که با کسی در مورد مشکلاتم صحبت کنم.

❑ 4. کاملاً تحت تاثیر مشکلات عاطفی خود هستم.

❑ 5. علاوه بر افسردگی یا اضطراب با مصرف الکل/مواد مخدر مشکل دارم.

❑ 6. به شدت بدگمان یا پارانوئید(حس بی‌اعتمادی و سوءظن بی‌دلیل به دیگران) هستم.

❑ 7. اخیراً تصمیمات بسیار وحشتناک و عصبانی کننده ای گرفته ام.

❑ 8. به طور جدی در مورد صدمه زدن به خود یا دیگران فکر می کنم یا برنامه ریزی می نمایم.

❑ 9. احساس می کنم با واقعیت ارتباط ندارم. چیزهایی را می شنوم یا می بینم که وجود ندارند.

❑ 10. دارای نوسانات شدید خلقی هستم.

❑ 11. من کاملاً احساس ناامیدی می کنم که چیزی بتواند بهبود یابد.

❑ 12. افکار من دائماً در حال درگیری هستند و احساس می‌کنم که از کنترل خارج شده‌اند. 

❑ 13. یک رویداد ناگهانی و به شدت آسیب زا را تجربه کرده ام.

❑ 14. پریشانی عاطفی من باعث ایجاد اختلالات شدید در زندگیم می شود.

❑ 15. درمان را به مدت شش ماه یا بیشتر امتحان کرده‌ام و هیچ بهبودی احساس نمی‌کنم.

تمرین!

اکنون از کاربرگ 14-2 برای بازتاب مواردی که علامت زده اید استفاده کنید. در فضای آن، در مورد عباراتی که برای شما صدق می کند، به طور کامل توضیح دهید. برای توضیح ظهور مشکلات در زندگیتان، از جزئیات استفاده کنید. افکار، احساسات و مشاهدات خود را درج کنید.

مصرف یا عدم مصرف دارو برای اضطراب و افسردگی، مسئله این است!

یکی از سوالاتی که اغلب با آن روبرو می شویم این است که "چه چیزی بهبود می دهد، داروها یا درمانگر ها؟" پاسخ هر دو است. برای افسردگی، تحقیقات نشان می دهد که دارو و تراپی تقریباً به اندازه هم خوب عمل می کنند. اما برای درمان برخی از انواع اضطراب، مواردی که در این کتاب توضیح داده شده‌اند، ممکن است مزیت یا برتری جزئی داشته باشند. برخی از افراد وقتی دارو را با تراپی ترکیب می کنند، نتیجه بهتری را می گیرند. 

 بخاطر بسپار!

مطالعات نشان می‌دهند که درمان شناختی رفتاری به پیشگیری از عود کمک می‌کند، بنابراین اکیداً توصیه می‌شود که به داروها به عنوان تنها رویکرد خود برای درمان تکیه نکنید. (بیشتر مطالبی که در این کتاب کار می خوانید بر اساس اصول رفتار درمانی شناختی است.)

تمرین!

چگونه تصمیم به مصرف دارو می گیرید؟ ابتدا باید بدانید که برخی از وضعیت ها یا تجربیات از مصرف دارو حمایت می‌کنند. کاربرگ 14-1 دلایل در نظر گرفتن دارو را فهرست می کند و همه موارد مورد نیاز به ارزیابی حرفه ای را نشان می دهد. موارد مربوط به خودتان را علامت بزنید. هر عبارت را اگر علامت بزنید احتمال اینکه دارو، بخشی از برنامه درمانی شما باشد را افزایش می دهد.