ترس از طرد شدن و رهاشدگی- یک نوع اختلال اضطرابی است. در این اختلال فرد ترسی شدید، افراطی و مداوم از طرد شدن و رهاشدگی دارد. این نوع ترس تاثیر زیادی در زندگی فرد میگذارد و باعث میشود که در هنگام قرار گرفتن در این موقعیتها ترس و اضطراب زیادی را تجربه کند. باید دانست تقریبا هیچ فردی در دنیا وجود ندارد که طعم تلخ طرد شدن را تجربه نکرده باشد. همه افراد حداقل یک بار مورد بیتوجهی و نادیده گرفته شدن قرار گرفتهاند و این موضوع به شدت آنها را آزرده خاطر کرده است. مهارتها برای مقابله:
ترس از طرد شدن یا رهاشدگی یکی از مشکلات رایج در جلسات رواندرمانی روانشناسان است که نیاز است به صورت مستمر و منظم ادامه یابد. حل کردن این مشکل برای درمانگر و روانشناس مشابه سفر به گذشته بیمار است. بنابراین در جلسات متعدد، روانشناس باید مسئله را از کودکی بیمار شروع کرده و با یکدیگر به بزرگسالی او همراه شود تا بتواند مشکل را ریشهیابی و راهکارهای لازم را ارائه کند. در برخی از رویکردهای روان درمانی نیز روانشناسان با تکیه بر نقاط قوت در زمان حال و ارزشهای اساسی زندگی مراجعین، نسبت به درمان این ترس اقدام میکنند.
خود را در جمعهای مناسب دوستی و اجتماعی قرار دادن و تلاش در جهت تعامل با اطرافیان و نشان دادن مهارتها و تواناییها در انجام امور گروهی و حتی شخصی.
پذیرش تنهایی فرد با دانستن این نکته که همه انسانهای روی کره زمین تنها هستند و باید کاری کرد که نیازمند هر جمع و فرصتی برای بودن در کنار دیگران نباشیم. باید پذیرفت که هیچ کسی نمیتواند در تمام لحظههایی که ما نیاز به دوست داشته شدن داریم، دوستمان داشته باشد.
سقف انتظارمان را باید از دیگران نه تنها پایین بیاوریم، بلکه میبایست آن را از بین ببریم. باید دانست که داشتن انتظار به معنی طلبکار بودن است، اگر فرد از کسی انتظاری داشته باشد و آن انتظار برآورده نشود، در ذهنش به فردی طلبکار بدل میشود و باعث آسیب روحی در فردی که انتظار از طرف مقابلش داشته است، میشود. اگر این انتظار به صفر برسد، از آسیب به فرد جلوگیری میکند زیرا دیگر آن شخص احساس نادیده گرفته شدن نخواهد کرد.
شناخت از خود و دانستن محاسن و ویژگیهای مثبت و یادآوری آنها در زمانهای حساس به خود فرد
عدم ترس در مقابل نقطه ضعفها و قبول این نکته که همه افراد حتی قدرتمندترین آنها نیز کامل نبوده و ضعفها و ناتوانیهایی دارند.