افسانه انگیزه- اگر منتظر انگیزه باشیم شاید هرگز نیاید

اگر افسرده هستید، ممکن است متوجه شده اید که زمان زیادی را برای چرخاندن چرخ های گرفتاری خود صرف می کنید. به عبارت دیگر، شما کاری را که می‌خواهید نمی توانید انجام نمی‌دهید و حتی نمی‌توانید اولین قدم را در جهت معکوس کردن رکود خود بردارید. احتمالاً به خود می گویید: "این کارها را زمانی انجام خواهم داد که انگیزه داشته باشم." آه، اما این فکر به افسانه تبدیل شده که منتظر بمانید تا انگیزه به آستان شما برسد، تا بالاخره وقتی که از راه رسید، آن وقت احساس انگیزه و اقدام داشته باشید. اقدام مهم است چرا هر چه انجام دهید، شما تمایل بیشتری خواهید داشت. مثال زیر رابطه بین عمل و انگیزه را برجسته می کند. 

مثال!

صبح جمعه است و برای اینکه طبق برنامه باقی بمانیم، باید امروز شش صفحه گزارش بنویسیم. ما در بندر ترکمن آفتابی هستیم و - سورپرایز بزرگ - حوصله نوشتن نداریم. در واقع، ما واقعاً نمی خواهیم امروز بنویسیم. آسمان بسیار آبی و دمای بیرون عالی است و باد آرام می وزد. بنابراین فکر نوشتن، لحظه به لحظه وحشتناک تر می شود. اوه ما خودمان به نوعی افسرده شده ایم. چطوره این کار را تا زمانی که انگیزه بیشتری پیدا کنیم به تعویق بیاندازیم؟

دو مشکل کوچک در این طرح وجود دارد: نه تنها ما عقب می افتیم، بلکه مطمئن نیستیم که انگیزه ایجاد شود. هرگز! اگر منتظر انگیزه باشیم و هرگز نیاید، هرگز گزارش را تمام نخواهیم کرد، شما هرگز آن را نخواهید خواند و ناشرمان واقعاً از ما ناراضی خواهد بود. رهایی از ننوشتن در این صبح زیبای جمعه منجر به گرفتاری زیادی می شود. عکس قشنگی نیست.

جایگزین ما چیست؟ بنشینم و بنویسم، البته! وقتی این کار را انجام دهیم، اتفاق معجزه آسایی رخ می دهد: ما در واقع شروع به "اقدام" نوشتن کرده ایم. در واقع، با نوشتن این مثال از اقدام برای ایجاد انگیزه لذت می بریم.

یک راه برای شروع، تهیه یک گزارش فعالیت است (به مثال زیر مراجعه کنید). گزارش فعالیت یک برنامه راهبردی است که حداقل یک فعالیت کوچک را برای انجام هر روز ترسیم می کند و شامل ثبت چگونگی انجام کار و احساس شما در تکمیل آن است. پیگیری فعالیت ها و کارهای کوچکی که انجام می دهید می تواند به شما انگیزه ای برای ادامه راه بدهد. انگیزه به آرامی مطمئناً افزایش می یابد و شما حتی بیشتر از آنچه انتظار داشتید انجام خواهید داد.

مثال!

خانم پریوش به اطراف خانه اش نگاه و احساس تنفر و انزجار از خود می کند. او همه جا ظروف، البسه و مجلات را می بیند که پخش و پلا هستند و نامه های باز نشده، لابد قبض آب و برق میباشند! او بیش از یک ماه می باشد که خانه را تمیز نکرده و کار نظافت برای او کاملاً طاقت فرسا است.

پریوش موفق می شود خود را به جلسه گروه حمایت از زنان در عصر چهارشنبه برساند. او مشکل خود را در انجام کارهای اولیه و روزمره بیان می کند. یکی از اعضا پیشنهاد می کند که پریوش  گزارش فعالیت را پر کند. کاربرگ 12-1 نتیجه پریوش را نشان می دهد.