1. افکار یا تصویر ناراحت کننده و وسواسی خود را بنویسید.
_________________________________________________________
_________________________________________________________
_________________________________________________________
_________________________________________________________
2. در مقیاس 0 (بدون ناراحتی) تا 100 این فکر یا تصویر تا چه میزان برای شما ناراحت کننده است. ________
3. یک مکان راحت و خلوت برای نشستن پیدا کنید و از طریق این روش کار کنید.
4. فکر یا تصویر را بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها و بارها تکرار کنید (اوه، در اینجا کمی اجباری شدیم، اینطور نیست؟).
5. تکرار فکر یا تصویر را برای 20 تا 30 دقیقه یا تا زمانی که طول می کشد ادامه دهید تا سطح ناراحتی شما (در مرحله 2) حداقل 10 تا 20 امتیاز کاهش یابد.
6. به فکر یا تصویر خود در همان مقیاس 0 (بدون ناراحتی) تا 100 (کاملاً ناراحت کننده) امتیاز دهید. ______
نکته!
عمل قرار گرفتن در معرض افکار و تصاویر وسواسی کاملاً برعکس کاری است که افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی معمولاً سعی می کنند انجام دهند. آنها اغلب سعی می کنند بلافاصله افکار و تصاویر وسواسی را از ذهن خود حذف کنند. مشکل این رویکرد این است که تلاش برای سرکوب افکار فقط باعث میشود که افکار بیشتری ظاهر شوند.
به عنوان مثال، سعی کنید به فیل های بنفش فکر نکنید. حتی اجازه ندهید تصویری از فیل بنفش به ذهن شما خطور کند! حتی اگر یک میلیون دلار به شما بپردازیم تا تصویر لحظهای از فیل بنفش به ذهنتان نرسد، آیا می توانید؟ ببینید، آنقدرها هم آسان نیست، اینطور نیست؟