درمان اجبار- رویارویی و جلوگیری از پاسخ

درمان وسواس اجباری، مانند درمان سایر اضطراب ها و ترس ها، شامل قرار گرفتن در معرض به عنوان اولین گام است. شما اطلاعات را برای پلکان ترس جمع آوری می کنید، داده های خود را در یک پلکان واقعی مرتب می نمائید و بالا رفتن خود را شروع می کنید. تنها تفاوت در درمان اجبار این است که شما باید یک کار اضافی انجام دهید: نه تنها خود را در معرض فعالیت ها یا موارد مشکل ساز قرار می دهید، بلکه باید خود را از درگیر شدن در رفتار اجباری نیز باز دارید. نام فنی این روش "رویارویی و جلوگیری از پاسخ" است. مثال زیر به شما نشان می دهد که چگونه این روش درمانی برای یک اجبار خاص کارساز است.   

مثال!

خانم میترا دچار وسواس اجبار رایج است - شستن دست‌هایش. . . خیلی زیاد. در واقع، در مجموع، او حدود سه ساعت در روز را صرف شستن دست های خود می کند. او این کار را انجام می دهد زیرا می ترسد با میکروب ها تماس پیدا کند و بیمار شود. به این ترتیب اجبار، زندگی او صرف زمان زیادی برای این کار میشود. ناگفته نماند که دستانش خشک و گاهی تاول میزند.

میترا اطلاعات را جمع آوری می کند و همچنین پلکان ترس خود را می سازد. در کاربرگ 9-16، نتایج جزئی تمرین صعود به بالا، مواجهه مکرر او با رویدادها و فعالیت های مشکل ساز را مشاهده می کنید و هدف او نشستن پی در پی دست هایش است. در واقع، میترا تلاش می کند تا حداقل یک ساعت پس از قرار گرفتن در رویارویی، دست به شستشو نزند.

آنچه که گلالک از دنیای روان برداشت کرده (رویارویی و جلوگیری از پاسخ)

• رویارویی و جلوگیری از پاسخ یک روش درمانی است که در آن افراد با ترس‌های خود مواجه شده و پاسخ یا واکنشی که برای فرار از آن ترس‌ها به کار می‌بردند را انجام نمی‌دهند. . این درمان از دو جزء اصلی تشکیل شده‌است: رویارویی زنده یا تجسمی و به دنبال آن جلوگیری از پاسخ. در رویارویی زنده یا تجسمی، برای مدت یک تا دو ساعت در بیمار اضطراب ایجاد می‌شود و آن‌گاه درمانگر از اون می‌خواهد از انجام رفتارهای وسواسی خودداری کند. این در حالی است که پس از این مدت سطح اضطراب در بیمار رو به کاهش می‌گذارد. جلوگیری از پاسخ همیشه جزئی از صحنه‌های رویارویی تجسمی است و همیشه به دنبال رویارویی زنده صورت می‌گیرد.