نشانه های اوتیسم در کودکان (مطلب ارسالی)

Autism spectrum disorder (ASD)

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی است که بر ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار تأثیر می گذارد. این یک اختلال پیچیده است که هر فردی را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می دهد، اما علائم و نشانه های خاصی وجود دارد که می تواند به شناسایی آن در کودکان کمک کند. در این پاسخ، علائم اوتیسم در کودکان از جمله نحوه تشخیص و مدیریت آن را به تفصیل توضیح خواهم داد. 

 

علائم اوتیسم در کودکان را می توان به سه دسته تقسیم کرد: ارتباطات اجتماعی، رفتار و پردازش حسی. توجه به این نکته ضروری است که همه کودکان مبتلا به اوتیسم همه این علائم را نشان نمی دهند و برخی از کودکان ممکن است علائمی را نشان دهند که در این دسته بندی ها قرار نمی گیرند.

نشانه های اوتیسم در کودکان

مشکلات ارتباط اجتماعی

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در ارتباطات اجتماعی مشکل دارند. آنها ممکن است در درک و استفاده از نشانه های غیرکلامی مانند حالات چهره، حرکات و لحن صدا دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است در تماس چشمی مشکل داشته باشند و ممکن است وقتی نامشان خوانده می شود پاسخ ندهند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است رشد زبان را به تاخیر بیاندازند و ممکن است از زبان برای برقراری ارتباط استفاده نکنند. آنها همچنین ممکن است کلمات یا عباراتی را که می شنوند (اکولالیا) تکرار کنند یا از زبان به روشی تکراری یا غیرعادی استفاده کنند.

برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشند و هنجارها یا قوانین اجتماعی را درک نکنند. آنها ممکن است در دوست یابی مشکل داشته باشند و ترجیح دهند به تنهایی بازی کنند.

رفتارهای غیرطبیعی

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای تکراری یا روتین از خود نشان دهند. آنها ممکن است وابستگی شدیدی به اشیاء یا کارهای روزمره داشته باشند و در صورت اختلال در آنها ناراحت شوند. آنها همچنین ممکن است در حرکات تکراری مانند تکان دادن دست یا تکان دادن شرکت کنند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در انتقال مشکل داشته باشند و ممکن است با تغییر روال خود ناراحت شوند. آنها همچنین ممکن است با تغییرات محیطی مانند مکان ها یا افراد جدید مشکل داشته باشند.

برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است حساسیت بالایی به ورودی های حسی مانند صداها، نورها یا بافت ها داشته باشند. 

سایر نشانه های اوتیسم در کودکان

مشکلات پردازش حسی

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مشکل داشته باشند. آنها ممکن است به ورودی های حسی خاصی مانند صداهای بلند یا نورهای روشن بیش از حد حساس باشند. آنها همچنین ممکن است نسبت به برخی از ورودی های حسی مانند درد یا دما کمتر حساس باشند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند و ممکن است مکرر دچار فروپاشی یا عصبانیت شوند. همچنین ممکن است در خودتنظیمی، مانند خوابیدن یا خوردن، مشکل داشته باشند.

تشخیص و درمان اتیسم

تشخیص اوتیسم در کودکان شامل یک ارزیابی جامع توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص اطفال رشد یا یک روانشناس کودک است. ارزیابی ممکن است شامل معاینه فیزیکی، غربالگری تکاملی و ارزیابی های استاندارد باشد. متخصص مراقبت های بهداشتی همچنین ممکن است با والدین یا مراقبان کودک مصاحبه کند تا اطلاعاتی در مورد رفتار و رشد کودک جمع آوری کند.

هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما مداخله زودهنگام می تواند به بهبود نتایج برای کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند. درمان اوتیسم ممکن است شامل رفتار درمانی، گفتار درمانی، کاردرمانی و دارو باشد. برنامه درمانی خاص به نیازهای فردی کودک بستگی دارد.

علل اختلال پردازش حسی در اوتیسم

Sensory Processing Disorder (SPD)

علل دقیق اختلال پردازش حسی (SPD) در اختلال طیف اوتیسم (ASD) هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که ممکن است یک مؤلفه ژنتیکی هم در ASD و هم SPD وجود داشته باشد، زیرا اغلب در یک فرد یا در خانواده اتفاق می افتد.

برخی از مطالعات همچنین نشان داده‌اند که ناهنجاری‌هایی در نحوه پردازش اطلاعات حسی مغز ممکن است به SPD در افراد مبتلا به ASD کمک کند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ASD ممکن است در نحوه پردازش صدا، لمس و سایر اطلاعات حسی مغزشان تفاوت هایی داشته باشند.

عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم یا برخی داروها در دوران بارداری یا اوایل دوران کودکی نیز به عنوان عوامل بالقوه SPD در افراد مبتلا به ASD پیشنهاد شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل علل SPD در اوتیسم مورد نیاز است.

درمان مشکلات حسی در اتیسم

چندین روش درمانی و توانبخشی برای کمک به افراد مبتلا به اختلال پردازش حسی (SPD) در اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود دارد. هدف این درمان ها کمک به افراد برای مدیریت بهتر تجربیات حسی و بهبود کیفیت زندگی است. برخی از این درمان ها عبارتند از:

کاردرمانی: این نوع درمان بر توسعه مهارت های زندگی روزمره و پرداختن به مسائل حسی تمرکز دارد. کاردرمانگران با افراد کار می کنند تا استراتژی هایی را برای مدیریت ورودی حسی و بهبود توانایی آنها برای مشارکت در فعالیت های روزانه ایجاد کنند.

درمان یکپارچگی حسی: این نوع درمان شامل قرار دادن افراد در معرض ورودی حسی به روشی ساختاریافته و کنترل شده، با هدف کمک به آنها برای ادغام و پردازش بهتر اطلاعات حسی است.

گفتار درمانی و زبان درمانی: این نوع درمان می تواند به مبتلایان به اوتیسم که دارای اختلال پردازش حسی هستند ، کمک کند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند که به نوبه خود می تواند به آنها کمک کند تجربیات و نیازهای حسی خود را بهتر بیان کنند.

رفتار درمانی: این نوع درمان می تواند به افراد مبتلا به ASD و SPD کمک کند تا راهبردهای مقابله ای را برای مدیریت ورودی حسی و همچنین رسیدگی به هر گونه مسائل رفتاری که ممکن است با مسائل حسی مرتبط باشد، توسعه دهند.

دارو: در برخی موارد، ممکن است دارو برای کمک به مدیریت علائم SPD، مانند اضطراب یا بیش فعالی، تجویز شود.

توجه به این نکته مهم است که درمان اختلال پردازش حسی در اوتیسم باید متناسب با نیازهای خاص فرد باشد و ممکن است شامل ترکیبی از درمان‌ها باشد. یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص اطفال یا یک متخصص اطفال رشدی، می تواند به تعیین بهترین روش درمانی برای هر فرد کمک کند.