کاربرگ 14-2 خلاصه قضاوت منطقی من مبنی بر مصرف دارو- سندرم سروتونین

آنچه که پریناز از دنیای روان برداشت کرده (سندرم سروتونین) 

سندرم سروتونین یک واکنش دارویی است که در اثر افزایش سطح سروتونین در بدن بروز می کند.این واکنش می تواند بسیار شدید و تهدید کننده ی حیات باشد. 

احتمال ایجاد- تداخل بین دو دارو یا بیشتر، مصرف بیش از حد دارو که منجر به افزایش سطح سروتونین شود. دارو های ضد افسردگی، ضد صرع، ضد میگرن، ضد درد، ضد تهوع و داروهای ضد پارکینسون حتی در صورت مصرف صحیح هم در مواردی می توانند این عارضه را به همراه داشته باشند. مواردی مانند مصرف مواد مخدر و روانگردان مانند کوکائین، اکستازی، ال اس دی، شربت های ضد سرفه حاوی دکسترومتورفان.

علائم- علائم معمولا شش تا بیست وچهار ساعت پس از شروع یک داروی جدید و یا تغییر مقدار مصرف داروی قبلی شروع می شود. حتی ممکن است بیمار تا پنج هفته پس از قطع یک دارو این عوارض را تجربه نماید. این سندرم با علائمی مانند بی قراری و گیجی، گرفتگی و خشک شدن ماهیچه ها یا تشنج، ضربان بالای قلب، تعریق، لرزش یا تب بالای چهل درجه سانتیگراد، اسهال، اتساع مردمک چشم یا حرکات غیر عادی چشم ها، فشار خون بالا، حساسیت بیش از حد بیمار به رفلکس های عصبی آغاز می شود.

درمان- در موارد خفیف معمولا علائم خود بخود در یک تا سه روز نخست برطرف می شوند. در موارد شدیدتر بیمار نیاز به اقدامات درمانی در بیمارستان دارد. علامت درمانی برای بهبود وضعیت قلبی، تنفسی و کلیوی بسیار مهم و حیاتی می باشد. در کنار آن کاهش تب و کنترل بی قراری بیمار از اقدامات مورد نیاز است. پیش از هرچیز داروی مصرفی ایجاد کننده ی این عارضه باید قطع گردد و پس از قطع علائم داروی مناسب دیگری جایگزین آن گردد. داروهای ضد اضطراب می توانند به عنوان آرامبخش به کاهش ضربان قلب و رفع گرفتگی عضلانی کمک کنند. تجویز داروهایی که اثرات سندرم سروتونین را ازبین ببرند نیز از اقدامات دیگر است. 

کاربرگ 14-2 خلاصه قضاوت منطقی من مبنی بر مصرف دارو- سندرم سروتونین

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

_________________________________________________________

هر سکه دو روی دارد. کاربرگ 14-1 دلایل احتمالی در نظر گرفتن مصرف دارو را نشان می دهد، اما دلایلی نیز وجود دارد که ممکن است مایل به انتخاب آن مسیر نباشید. دلایل زیر را در نظر بگیرید چرا که برخی افراد تصمیم می گیرند از مصرف داروها خودداری کنند: 

نگرانی از عوارض جانبی: داروهای مختلف عوارض جانبی مختلفی دارند. ما بعداً عوارض جانبی را در قسمت «موشکافی عوارض جانبی» در این فصل به تفصیل بررسی می‌کنیم، اما موارد رایج عبارتند از: خشکی دهان، مشکلات گوارشی، مشکلات جنسی، افزایش وزن و سردرد. برخی از افراد بیشتر از دیگران از عوارض جانبی رنج می برند. اگرچه پزشک شما معمولاً می تواند راه هایی را برای رفع آنها بیابد، اما عوارض جانبی یک نگرانی واقعی است.

نگرانی در مورد اثرات بلندمدت: به نظر می رسد اکثر داروها برای مشکلات عاطفی خطر کوتاه مدت نسبتا کمی دارند. با این حال، برخی از داروها به اندازه کافی در دسترس نبوده اند و تازه وارد بازار دارویی شده اند تا پزشکان مطمئن شوند که آیا عوارض ممکن است پس از چندین سال مصرف ظاهر شود یا خیر. از آنجایی که داروها اغلب باید برای تمام عمر مصرف شوند، اثرات طولانی مدت یک نگرانی جدی است.

اعتیاد: برخی از داروهای اضطراب مانند بنزودیازپین ها نسبتاً اعتیادآور هستند. این بدان معناست که اگر آنها را برای بیش از چند ماه مصرف کنید، ممکن است به شدت به آنها وابسته شوید و در صورت قطع مصرف، علائم ترک را تجربه کنید. با این حال، به نظر نمی‌رسد اکثر داروهای ضد افسردگی به معنای معمول اعتیادآور باشند، و جایگزین‌های خوب و غیر اعتیادآور برای درمان اضطراب در دسترس هستند.

بارداری و شیردهی: تحت بررسی دقیق پزشکی، برخی از داروهای ناراحتی عاطفی برای مادران باردار یا شیرده نسبتاً بی خطر به نظر می رسند. با این حال، داده‌های ایمنی جامع نیستند و در مورد استفاده از آنها در این مورد خاص بحث و جدل وجود دارد. 

هشدار!

افسردگی در دوران بارداری و پس از زایمان نسبتاً شایع است و در صورت عدم درمان می تواند بسیار جدی شود. اگر پس از تولد نوزاد علائم افسردگی را تجربه کردید، باید ارزیابی شوید.

ترجیحات شخصی: به خاطر دلایل مذهبی، دیدگاه های فلسفی یا ترجیحات شخصی قوی، برخی افراد صرفاً تصمیم می گیرند که دارو مصرف نکنند. اگر ما در چنین لیستهایی هستید، لطفاً مشکلات خود را از طریق تمرینات خودیاری یا از طریق یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط درمان کنید.

اگرچه دلایل موجهی برای انتخاب نکردن داروهای اضطراب یا افسردگی وجود دارند، اما اگر ناراحتی شما بسیار شدید است یا افکار جدی خودکشی یا قتل در سر دارید، امیدواریم در تصمیم درمانی خود تجدید نظر کرده و با پزشک خود مشورت کنید.

1. دلایل موافقت و مخالفت مصرف دارو را مرور کنید.

2. صحبت در مورد نگرانی های خود را با دوستان نزدیک، خانواده، پزشک خود و یا یک متخصص بهداشت روان در نظر بگیرید.

3. تصمیم در مورد نقش دارو برای معالجه خود بگیرید و فرآیند استدلال خود را در کاربرگ 14-3 بنویسید. افکار، احساسات و مشاهدات خود را درج کنید.